« قانون شكني در بازداشتگاه وزارت اطّلاعات و زندان سنندج »
{تقدبم به آقاي صادق لاريجاني رييس قوه‌ي قضاييه كه دم از قانون محوري مي‌زنند!}
در قسمت قبل مواردي از قوانين حاكم بر بازداشتگاه‌ها را بررسي كرديم.حال بهتر است به شواهدي از قانون‌شكني‌هاي مربوط به بازداشتگاه‌هاي ايران بپردازيم. اگرچه اين مطالب گوشه اي از تصوير بازداشگاه هاي ايران است ولي تو خود حديث مفصّل بخوان از اين مجمل.
بر اساس گزارش دریافتی واحد اطلاع رسانی کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی از استان کردستان خانم روناک صفار زاده که هفدهم مهرماه 86 توسط عوامل امنیتی درسنندج بازداشت شده است در بازداشتگاه وزارت اطلاعات به سر می برد.
بنا براخبار رسیده ماموران وزارت اطلاعات بدون حکم قضایی وارد منزل وی شده اند و پس از ظبط وسائل شخصی ، وی را بازداشت کردند.
علی رغم مراجعات فراوان مادر وی خانم شهناز احمدی به نهاد های قضایی هیچ خبری از وضعیت ایشان به خانواده اش داده نشده و گزارشات حاکی از آن است که مادر ایشان پس از مراجعه به مسئولین قضایی در سنندج مورد توهین و تمسخر این افراد قرار گرفته است و به وی اعلام شده است درصورت خبر رسانی در مورد فرزندش وی را هم بازداشت میکنند
مادر روناک صفار زاده اعلام کرده است پس از مراجعه به دادسرا نه تنها اجازه ملاقات با فرزندش را نیافته است بلکه مسئولین مانع از تحویل لباس ها و دارو های روناک به او شده اند.
روناک صفار زاده 21 ساله فارغ التحصیل رشته ی گرافیک و فعال حقوق بشر از اعضای کمپین یک میلیون امضا برای تغییر قوانین تبعیض آمیز می باشد و در انجمن زنان آذرمهر کردستان نیز فعالیت داشته است که به آموزش زنان بی سواد می پرداخته است
کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی با اعتراض به روند بی قانون رسیدگی به پرونده ی فعالین حقوق بشر اعلام می کند ربودن افراد و انتقال آنها به مکان های نامعلوم نقض مسلم حقوق بشر می باشد . کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی خواهان توقف این روند بی قانون می باشد و مراجع قضایی را به رعایت حقوق شهروندی زندانیان دعوت میکند
(کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی ، جمعه 4 مهرماه 1386)
ضرب و شتم روناک صفار زاده در زندان
5 خرداد 1388 ، روزآنلاین
« روناک صفارزاده، دانشجوی زندانی و عضو کمپین یک میلیون امضا، طی هفته گذشته به تحریک ماموران امنیتی و بر اساس دستور دادستان کردستان،چندین بار توسط تعدای از همبندی هایش در داخل زندان مورد ضرب و شتم قرار گرفته و از چندین ناحیه دچار آسیب دیدگی جدی شده است. برخی از منابع مطلع می گویند طی هفته گذشته علاوه بر این فعال حقوق زنان، چندین زندانی دیگر در زندان سنندج نیز توسط زندانیان عادی مورد ضرب و شتم شدید قرار گرفته اند.
بنا بر خبرهای منتشر شده از آخرین وضعیت روناک صفارزاده فعال حوزه زنان که از بیست ماه پیش به دلیل انجام فعالیت های مدنی در زندان بسر می برد، وی در هفته گذشته در داخل زندان از سوی چند تن از زندانیان بارها به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفته و از چند ناحیه دچار آسیب دیدگی شده است. کمیته خانواده های زندانیان کرد که به تازگی در سنندج، به منظور پیگیری وضعیت زندانیان تشکیل وفعالیت خود را آغاز کرده، ضمن تائید این خبر با انتشار بیانیه ای نسبت به ادامه ضرب و شتم،توهین و تحقیر این دانشجوی زندانی ابراز نگرانی کرده است.
در بیانیه این کمیته آمده است: روناک صفارزاده،دانشجوی فعال در حوزه زنان که اخیر از سوی دادگاه انقلاب اسلامی سنندج به اتهام اقدام علیه امنیت ملی به ۶ سال زندان محکوم شده است،اخیرا به طور مرتب در داخل زندان توسط عوامل اطلاعاتی مورد ضرب و شتم قرار گرفته است.
بیانیه کمیته خانواده های زندانیان کرد با اشاره به اینکه ضرب وشتم این دانشجوی زندانی به دستور شخص دادستان استان کردستان انجام شده است، ادامه می دهد: بر اساس اعتراف ضاربان روناک صفارزاده که خودشان جزو زندانیان زندان مرکزی سنندج هستند،طی هفته گذشته چندین بار به بهانه های مختلف و با دستور دادستان امجدی، داستان کل استان کردستان به وی حمله برده و با توهین و فحاشی به شدت وی را مورد ضرب و شتم قرار داده اند.
این عضو کمپین یک میلیون امضا، از حدود بیست ماه پیش مهر ماه 1386توسط نیروهای امنیتی و اطلاعاتی بازداشت شد و ابتدا به مدت چهار ماه در سلول انفرادی یکی از بازداشتگاه های وزارت اطلاعات سنندج مورد بازجوئی های همراه با شکنجه قرار گرفت و بعد از آن نیز به زندان مرکزی سنندج انتقال یافت و سرانجام بعد از یک سال و نیم بلاتکلیفی،فروردین ماه 1388 به شش سال زندان محکوم شد.
در پایان بیانیه کمیته خانواده زندانیان کرد ضمن اعتراض به ادامه آزار و اذیت این دانشجوی زندانی، نسبت به وضعیت نامساعد وی در زندان هم ابراز نگرانی شده است:این فعال حوزه زنان در طول مدت بازداشت خود در بیست ماه گذشته بارها مورد شکنجه های جسمی و روحی قرار گرفت و صدمات جسمی و روحی فراوان به وی وارد شده است. وی قبل از ضرب وشتم های هفته گذشته،نیز در اثر ضرب و شتم ماموران زن زندان مرکزی سنندج انگشتان پایش شکسته شده بود. او نه تنها هیچ گونه اقدامی علیه امنیت ملی انجام نداده است بلکه از بهترین و سالم ترین جوانان این مرز و بوم است و از سرمایه های آینده ما محسوب می شود. ما از نهادها و سازمان های بین المللی حقوق بشر خواستار نظارت بر وضعیت زندان های کردستان و کل ایران هستیم.
علاوه بر ضرب و شتم این فعال حقوق زنان، در چند روز گذشته خبرهای متفاوتی در خصوص وضعیت زندانیان زندان مرکزی سنندج منتشر شده است که حاکی از ضرب و شتم تعدای از آنان است که به اتهام فعالیت های مدنی در حوزه های مختلف در زندان بسر می برند.
براساس گزارشات خبری منابع محلی در استان کردستان، از حدود یک ماه پیش مسئولان زندان سنندج به بهانه تعمیرات بندها زندان، هم در قسمت زنان و هم در قسمت مردان، زندانیانی را که به اتهام فعالیت های مدنی دستگیر شده اند به قسمت هایی که در آنها زندانیان خطرناک نگهداری می شوند انتقال می دهند و سپس زندانیان خطرناک را با وعده های دروغین تحریک به آزار و اذیت آنان می کنند.
گفتنی است که هفته گذشته مسئولان زندان مرکزی سنندج، ۱۰۳ تن از زندانیان سنندجی را که به بهانه تعمیر زندان در یک فضای بسته هشتاد متری به مدت سه هفته حبس کرده بودند،بین بندهائی که در آنها زندانیان خطرناک نگهداری می شود تقسیم و تمامی آنان را ممنوع الملاقات اعلام کرده اند.»
روز آنلاين 5خرداد1388
آيين نامه اجرايي بازداشتگاه‌هاي امنيتي مصوّب 30/8/1385 ماده 5: استانداردهای نگهداری، نحوه ی مدیریت و ارائه ی خدمات در بازداشتگاه‌های مذکور (امنيتي)، برابر آیین نامه ی اجرایی سازمان بوده و بخشنامه های صادره از سوی رییس سازمان در موارد فوق برای بازداشتگاه های مزبور لازم الرعایه می باشد.
تبصره: مسئولان و کارکنان بازداشتگاه ها ملزم به رعایت حقوق شهروندی متهمان برابر قانونِ حفظ حقوق شهروندی و سایر ضوابط مربوط می باشند.
طبق ماده‌ي فوق، در مواردي كه آيين نامه‌ي بازداشتگاه هاي امنيتي مطلبي را ارائه نداده است، مرجع قانوني، قوانين عمومي بازداشتگاه‌هاي كشور مي‌باشد. در آيين نامه ي اجرايي بازداشتگاه هاي موقت مصوب 30/8/1385 مي‌خوانيم:
ماده 2: بازداشتگاه مخصوص نگهداری متّهمانی است که صدور قرار تأمین منتهی به بازداشت آنها شده باشد
تبصره 1: حداکثر مدت نگهداری متهمان تحت قرار در این بازداشتگاه سی روز می باشد. متهمانی که در این مدت آزاد نگردند به بازداشتگاه عمومی منتقل می شوند.
تبصره 2: بنا به نظر شورای تشخیص مقرّر در این آیین نامه، نگهداری متهمان بیش از مدت سی روز نیز در این بازداشتگاه امکان پذیر می باشد.
ماده 3: در هر بازداشتگاه شورایی تحت عنوان " شورای تشخیص"مرکب از قاضی ناظر، رییس بازداشتگاه، مسئول بهداشت و درمان و مددکار اجتماعی تشکیل می شود.
در ماده‌ي 2 و3 اشاره به «شوراي تشخيص» شده است كه مي تواند مدّت بازداشت متهم را تمديد كند. من در اينجا از مسئول بهداشت و درمان و مددكار اجتماعي كه عضو اين شوراي تشخيص بوده و رأي به تمديدِ بازداشت خانم صفارزاده، داده‌اند، سؤالي دارم ( البته اگر مسئول بهداشت و درمان و مددكار اجتماعي وجود داشته باشدو طبق معمول اين روزها مداركشان جعلي نباشد! ) اينكه چگونه اجازه داده اند يك زن مدت 4 ماه در بازداشت انفرادي و تحت ضرب و شتم و توهين قرار داشته باشد و بعد از آن نيز تا 14 ماه در بازداشتگاه عمومي بلاتكليف باقي بماند؟
قطعاً بازداشتگاه اطلاعات سنندج مرتكب نقض قانون فاحشي در مورد خانم صفار زاده و احتمالاً زندانيان ديگر شده است و اصولاً شوراي تشخيصي با تعريفي كه در قانون آمده وجود ندارد!
همينطور در ماده 10 آيين نامه بازداشتگاه‌ها مي خوانيم :
ماده 10: متهمان می توانند همه روزه از ساعت 8 الی 20 با وکیل مدافع، بستگان و سایر افراد مورد درخواست خود به طور حضوری و آزادانه در مکان های خاص ملاقات نمایند. مگر آنکه طبق نظر شورای تشخیص، ملاقات وی با افراد دیگر- غیر از وکیل - مخل انتظامات عمومی و حسن جریان محاکمه باشد و یا صریحاً در قرار صادره از آن منع شده باشد در این صورت ملاقات با متهم تنها با اجازه کتبی مرجع صادر کننده قرار امکان پذیر می باشد.
تبصره: رییس بازداشتگاه مکلف است مکان های مناسبی را برای ملاقات های فوق و تنظیم وکالت نامه اختصاص داده و همکاری لازم را با وکیل یا وکلای مدافع متهم به عمل آورد.
ماده 11: متهمان مجاز به خرید و استفاده از نشریات، کتب و مجلات و روزنامه ها و نیز استفاده از وسایل ارتباط جمعی به طور تمام وقت می باشند. مگر اموری که شرعاً و قانوناً استفاده از آن ممنوع است.
تبصره: متهمان می توانند از وسایل شخصی خود مانند تلفن همراه و رایانه استفاده نمایند.
ماده 13: متهمین در این بازداشتگاه ها در اتاق هایی با امکانات مناسب، دارای فضاهای هواخوری کافی و در قالب مجتمع های مسکونی نگهداری می شوند.
تبصره 1: حداقل فضای فیزیکی مسقف این بازداشتگاه ها و غیر از فضای هواخوری برای هر نفر 7 متر مربع می باشد.
تبصره2 : علاوه بر ارائه ی خدمات رفاهی که در این آیین نامه مورد اشاره قرار گرفته است، متهمان می توانند با هزینه ی خود از خدمات رفاهی دیگری نیز بهره مند شوند.
ماده 14: در هر مرکز گروه ها ی مشاوره و معاضدت حقوقی و مددکاری تشکیل می گردد که به ارائه ی خدمات ویژه و تخصصی برای متهمان می پردازند.
تبصره 1: به ازای هر 50 نفر متهم یک نفر مددکار اجتماعی و یک نفر کارشناس حقوقی به کار گرفته می شود.
تبصره 2: برای هر مرکز حداقل از یک روانشناس جهت ارائه‌ی خدمات مشاوره‌ای و روانشناختی به متهمان استفاده خواهد شد.
بدون هيچ توضيحي، خودتان قوانين ايده آل و زيباي بازداشتگاه‌ها را با واقعيت‌ِ تلخ و دردناكي كه بر سر خانم صفار زاده آمده است، مقايسه كنيد و ببينيد كه علاوه بر بي عدالتي در قضاوت‌ها و متهم كردن بي گناهان، چگونه در بازداشتگاه و زندان نيز حقوق هوطنانمان پايمال مي گردد.
قطعاً مسئولين ظلم‌هاي وارده بر خانم روناك صفّار زاده بايستي به زودي در محاكم عادله جوابگويِ اين قانون‌شكني ها باشند.
بر اساس گزارش دریافتی واحد اطلاع رسانی کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی از استان کردستان خانم روناک صفار زاده که هفدهم مهرماه 86 توسط عوامل امنیتی درسنندج بازداشت شده است در بازداشتگاه وزارت اطلاعات به سر می برد.
بنا براخبار رسیده ماموران وزارت اطلاعات بدون حکم قضایی وارد منزل وی شده اند و پس از ظبط وسائل شخصی ، وی را بازداشت کردند.
علی رغم مراجعات فراوان مادر وی خانم شهناز احمدی به نهاد های قضایی هیچ خبری از وضعیت ایشان به خانواده اش داده نشده و گزارشات حاکی از آن است که مادر ایشان پس از مراجعه به مسئولین قضایی در سنندج مورد توهین و تمسخر این افراد قرار گرفته است و به وی اعلام شده است درصورت خبر رسانی در مورد فرزندش وی را هم بازداشت میکنند
مادر روناک صفار زاده اعلام کرده است پس از مراجعه به دادسرا نه تنها اجازه ملاقات با فرزندش را نیافته است بلکه مسئولین مانع از تحویل لباس ها و دارو های روناک به او شده اند.
روناک صفار زاده 21 ساله فارغ التحصیل رشته ی گرافیک و فعال حقوق بشر از اعضای کمپین یک میلیون امضا برای تغییر قوانین تبعیض آمیز می باشد و در انجمن زنان آذرمهر کردستان نیز فعالیت داشته است که به آموزش زنان بی سواد می پرداخته است
کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی با اعتراض به روند بی قانون رسیدگی به پرونده ی فعالین حقوق بشر اعلام می کند ربودن افراد و انتقال آنها به مکان های نامعلوم نقض مسلم حقوق بشر می باشد . کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی خواهان توقف این روند بی قانون می باشد و مراجع قضایی را به رعایت حقوق شهروندی زندانیان دعوت میکند
(کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی ، جمعه 4 مهرماه 1386)
ضرب و شتم روناک صفار زاده در زندان
5 خرداد 1388 ، روزآنلاین
« روناک صفارزاده، دانشجوی زندانی و عضو کمپین یک میلیون امضا، طی هفته گذشته به تحریک ماموران امنیتی و بر اساس دستور دادستان کردستان،چندین بار توسط تعدای از همبندی هایش در داخل زندان مورد ضرب و شتم قرار گرفته و از چندین ناحیه دچار آسیب دیدگی جدی شده است. برخی از منابع مطلع می گویند طی هفته گذشته علاوه بر این فعال حقوق زنان، چندین زندانی دیگر در زندان سنندج نیز توسط زندانیان عادی مورد ضرب و شتم شدید قرار گرفته اند.
بنا بر خبرهای منتشر شده از آخرین وضعیت روناک صفارزاده فعال حوزه زنان که از بیست ماه پیش به دلیل انجام فعالیت های مدنی در زندان بسر می برد، وی در هفته گذشته در داخل زندان از سوی چند تن از زندانیان بارها به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفته و از چند ناحیه دچار آسیب دیدگی شده است. کمیته خانواده های زندانیان کرد که به تازگی در سنندج، به منظور پیگیری وضعیت زندانیان تشکیل وفعالیت خود را آغاز کرده، ضمن تائید این خبر با انتشار بیانیه ای نسبت به ادامه ضرب و شتم،توهین و تحقیر این دانشجوی زندانی ابراز نگرانی کرده است.
در بیانیه این کمیته آمده است: روناک صفارزاده،دانشجوی فعال در حوزه زنان که اخیر از سوی دادگاه انقلاب اسلامی سنندج به اتهام اقدام علیه امنیت ملی به ۶ سال زندان محکوم شده است،اخیرا به طور مرتب در داخل زندان توسط عوامل اطلاعاتی مورد ضرب و شتم قرار گرفته است.
بیانیه کمیته خانواده های زندانیان کرد با اشاره به اینکه ضرب وشتم این دانشجوی زندانی به دستور شخص دادستان استان کردستان انجام شده است، ادامه می دهد: بر اساس اعتراف ضاربان روناک صفارزاده که خودشان جزو زندانیان زندان مرکزی سنندج هستند،طی هفته گذشته چندین بار به بهانه های مختلف و با دستور دادستان امجدی، داستان کل استان کردستان به وی حمله برده و با توهین و فحاشی به شدت وی را مورد ضرب و شتم قرار داده اند.
این عضو کمپین یک میلیون امضا، از حدود بیست ماه پیش مهر ماه 1386توسط نیروهای امنیتی و اطلاعاتی بازداشت شد و ابتدا به مدت چهار ماه در سلول انفرادی یکی از بازداشتگاه های وزارت اطلاعات سنندج مورد بازجوئی های همراه با شکنجه قرار گرفت و بعد از آن نیز به زندان مرکزی سنندج انتقال یافت و سرانجام بعد از یک سال و نیم بلاتکلیفی،فروردین ماه 1388 به شش سال زندان محکوم شد.
در پایان بیانیه کمیته خانواده زندانیان کرد ضمن اعتراض به ادامه آزار و اذیت این دانشجوی زندانی، نسبت به وضعیت نامساعد وی در زندان هم ابراز نگرانی شده است:این فعال حوزه زنان در طول مدت بازداشت خود در بیست ماه گذشته بارها مورد شکنجه های جسمی و روحی قرار گرفت و صدمات جسمی و روحی فراوان به وی وارد شده است. وی قبل از ضرب وشتم های هفته گذشته،نیز در اثر ضرب و شتم ماموران زن زندان مرکزی سنندج انگشتان پایش شکسته شده بود. او نه تنها هیچ گونه اقدامی علیه امنیت ملی انجام نداده است بلکه از بهترین و سالم ترین جوانان این مرز و بوم است و از سرمایه های آینده ما محسوب می شود. ما از نهادها و سازمان های بین المللی حقوق بشر خواستار نظارت بر وضعیت زندان های کردستان و کل ایران هستیم.
علاوه بر ضرب و شتم این فعال حقوق زنان، در چند روز گذشته خبرهای متفاوتی در خصوص وضعیت زندانیان زندان مرکزی سنندج منتشر شده است که حاکی از ضرب و شتم تعدای از آنان است که به اتهام فعالیت های مدنی در حوزه های مختلف در زندان بسر می برند.
براساس گزارشات خبری منابع محلی در استان کردستان، از حدود یک ماه پیش مسئولان زندان سنندج به بهانه تعمیرات بندها زندان، هم در قسمت زنان و هم در قسمت مردان، زندانیانی را که به اتهام فعالیت های مدنی دستگیر شده اند به قسمت هایی که در آنها زندانیان خطرناک نگهداری می شوند انتقال می دهند و سپس زندانیان خطرناک را با وعده های دروغین تحریک به آزار و اذیت آنان می کنند.
گفتنی است که هفته گذشته مسئولان زندان مرکزی سنندج، ۱۰۳ تن از زندانیان سنندجی را که به بهانه تعمیر زندان در یک فضای بسته هشتاد متری به مدت سه هفته حبس کرده بودند،بین بندهائی که در آنها زندانیان خطرناک نگهداری می شود تقسیم و تمامی آنان را ممنوع الملاقات اعلام کرده اند.»
روز آنلاين 5خرداد1388
آيين نامه اجرايي بازداشتگاه‌هاي امنيتي مصوّب 30/8/1385 ماده 5: استانداردهای نگهداری، نحوه ی مدیریت و ارائه ی خدمات در بازداشتگاه‌های مذکور (امنيتي)، برابر آیین نامه ی اجرایی سازمان بوده و بخشنامه های صادره از سوی رییس سازمان در موارد فوق برای بازداشتگاه های مزبور لازم الرعایه می باشد.
تبصره: مسئولان و کارکنان بازداشتگاه ها ملزم به رعایت حقوق شهروندی متهمان برابر قانونِ حفظ حقوق شهروندی و سایر ضوابط مربوط می باشند.
طبق ماده‌ي فوق، در مواردي كه آيين نامه‌ي بازداشتگاه هاي امنيتي مطلبي را ارائه نداده است، مرجع قانوني، قوانين عمومي بازداشتگاه‌هاي كشور مي‌باشد. در آيين نامه ي اجرايي بازداشتگاه هاي موقت مصوب 30/8/1385 مي‌خوانيم:
ماده 2: بازداشتگاه مخصوص نگهداری متّهمانی است که صدور قرار تأمین منتهی به بازداشت آنها شده باشد
تبصره 1: حداکثر مدت نگهداری متهمان تحت قرار در این بازداشتگاه سی روز می باشد. متهمانی که در این مدت آزاد نگردند به بازداشتگاه عمومی منتقل می شوند.
تبصره 2: بنا به نظر شورای تشخیص مقرّر در این آیین نامه، نگهداری متهمان بیش از مدت سی روز نیز در این بازداشتگاه امکان پذیر می باشد.
ماده 3: در هر بازداشتگاه شورایی تحت عنوان " شورای تشخیص"مرکب از قاضی ناظر، رییس بازداشتگاه، مسئول بهداشت و درمان و مددکار اجتماعی تشکیل می شود.
در ماده‌ي 2 و3 اشاره به «شوراي تشخيص» شده است كه مي تواند مدّت بازداشت متهم را تمديد كند. من در اينجا از مسئول بهداشت و درمان و مددكار اجتماعي كه عضو اين شوراي تشخيص بوده و رأي به تمديدِ بازداشت خانم صفارزاده، داده‌اند، سؤالي دارم ( البته اگر مسئول بهداشت و درمان و مددكار اجتماعي وجود داشته باشدو طبق معمول اين روزها مداركشان جعلي نباشد! ) اينكه چگونه اجازه داده اند يك زن مدت 4 ماه در بازداشت انفرادي و تحت ضرب و شتم و توهين قرار داشته باشد و بعد از آن نيز تا 14 ماه در بازداشتگاه عمومي بلاتكليف باقي بماند؟
قطعاً بازداشتگاه اطلاعات سنندج مرتكب نقض قانون فاحشي در مورد خانم صفار زاده و احتمالاً زندانيان ديگر شده است و اصولاً شوراي تشخيصي با تعريفي كه در قانون آمده وجود ندارد!
همينطور در ماده 10 آيين نامه بازداشتگاه‌ها مي خوانيم :
ماده 10: متهمان می توانند همه روزه از ساعت 8 الی 20 با وکیل مدافع، بستگان و سایر افراد مورد درخواست خود به طور حضوری و آزادانه در مکان های خاص ملاقات نمایند. مگر آنکه طبق نظر شورای تشخیص، ملاقات وی با افراد دیگر- غیر از وکیل - مخل انتظامات عمومی و حسن جریان محاکمه باشد و یا صریحاً در قرار صادره از آن منع شده باشد در این صورت ملاقات با متهم تنها با اجازه کتبی مرجع صادر کننده قرار امکان پذیر می باشد.
تبصره: رییس بازداشتگاه مکلف است مکان های مناسبی را برای ملاقات های فوق و تنظیم وکالت نامه اختصاص داده و همکاری لازم را با وکیل یا وکلای مدافع متهم به عمل آورد.
ماده 11: متهمان مجاز به خرید و استفاده از نشریات، کتب و مجلات و روزنامه ها و نیز استفاده از وسایل ارتباط جمعی به طور تمام وقت می باشند. مگر اموری که شرعاً و قانوناً استفاده از آن ممنوع است.
تبصره: متهمان می توانند از وسایل شخصی خود مانند تلفن همراه و رایانه استفاده نمایند.
ماده 13: متهمین در این بازداشتگاه ها در اتاق هایی با امکانات مناسب، دارای فضاهای هواخوری کافی و در قالب مجتمع های مسکونی نگهداری می شوند.
تبصره 1: حداقل فضای فیزیکی مسقف این بازداشتگاه ها و غیر از فضای هواخوری برای هر نفر 7 متر مربع می باشد.
تبصره2 : علاوه بر ارائه ی خدمات رفاهی که در این آیین نامه مورد اشاره قرار گرفته است، متهمان می توانند با هزینه ی خود از خدمات رفاهی دیگری نیز بهره مند شوند.
ماده 14: در هر مرکز گروه ها ی مشاوره و معاضدت حقوقی و مددکاری تشکیل می گردد که به ارائه ی خدمات ویژه و تخصصی برای متهمان می پردازند.
تبصره 1: به ازای هر 50 نفر متهم یک نفر مددکار اجتماعی و یک نفر کارشناس حقوقی به کار گرفته می شود.
تبصره 2: برای هر مرکز حداقل از یک روانشناس جهت ارائه‌ی خدمات مشاوره‌ای و روانشناختی به متهمان استفاده خواهد شد.
بدون هيچ توضيحي، خودتان قوانين ايده آل و زيباي بازداشتگاه‌ها را با واقعيت‌ِ تلخ و دردناكي كه بر سر خانم صفار زاده آمده است، مقايسه كنيد و ببينيد كه علاوه بر بي عدالتي در قضاوت‌ها و متهم كردن بي گناهان، چگونه در بازداشتگاه و زندان نيز حقوق هوطنانمان پايمال مي گردد.
قطعاً مسئولين ظلم‌هاي وارده بر خانم روناك صفّار زاده بايستي به زودي در محاكم عادله جوابگويِ اين قانون‌شكني ها باشند.
